Εμπνευσμένος ο ποιητής.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Λίγη ακόμα εναγρίωση...
Τα "μου"
- Newborn Doomstalker
- Ηράκλειο, Κρήτη, Greece
- Αδικημένος από τη μοίρα, ο Ροδάμανθυς επέλεξε ως τελική του κατοικία το μαύρο χώμα. Συγκεκριμένα μαύρο διότι είναι κλασσικό χρωματάκι και ταιριάζει με όλα. Επίσης, υποδηλώνει τη μαύρη μιζέρια του, τη μαύρη του τύχη, τη μαύρη ώρα και στιγμή που βγήκε εις την πλάση και ο Θεός του φώναξε "στα μούτρα σ' έχω κλάσει". Αφού βολεύτηκε λοιπόν και άναψε και τζάκι, ένα μικρό, την πόρτα του εχτύπησε, γυφτάκι. "Δώσε μου μπάρμπα κόλυβα να φάω και να πορίσω, γιατί στο μνήμα είμ' έτοιμος να χιλιοκατουρήσω" Αντί λοιπόν τα κόλυβα να δώσει (που 'χε τόσα), μάγκας το έπαιξε ο πρότεινος και εως τώρα κλώσσα. "Φύγε από το μνήμα μου ζήτουλα, παλιογύφτο και το μακρύ μου ρόπαλο σκύψε και μυριογλύφτο" Όπως καταλαβαίνετε, μέχρι να βγει απ' τη λάκα, το πιτσιρίκι έκανε ψιλά-χοντρά στην πλάκα. Και σαν εβγήκε ο νέος μας, τον έπιασε ένα κλάμα, που και στο θάνατο ήσυχο δεν τον αφήνει η Λάμια. Τα δάκρυα αναμίχθηκαν με τα της πλάκας τσίσα, τα χώματα και τις χοντρές κουράδες που με λύσσα καθάριζε ο νέος μας με τόση αγωνία. Το θαύμα τότε έγινε κι εκει σε μια γωνία, δημιουργήθηκα κι εγώ, όμορφος, ψιλιασμένος. Μα συγχωράτε με ήμουνα λιγάκι ...λερωμένος
2 σχόλια:
Χαχαχαχαχαχα, καλό !
Μιλάμε για αριστούργημα. Φοβερό!
Δημοσίευση σχολίου