Αναγνώστες, προσοχή!
Δύο 18χρονες καλλονές πλησιάζουν τα αυτοκίνητα καθώς σταματούν στο φανάρι Κορίνθου και Γούναρη. Ενώ η μια σκουπίζει το παρμπρίζ με ένα πανί, η άλλη έρχεται στο παράθυρο και σε χαιρετά σκύβοντας ταυτόχρονα, με τα στήθη της σχεδόν να βγαίνουν έξω από την μπλούζα της. Αδύνατον να μην κοιτάξεις. Όταν τις ευχαριστήσεις και προσφέρεις φιλοδώρημα, αρνούνται και σε παρακαλάνε να τις πας μέχρι την Πλατεία Αγίας Σοφίας με το αυτοκίνητό σου. Συμφωνείς και τους λες να καθίσουν πίσω. Καθ' οδόν αρχίζουν να κάνουν σεξ μεταξύ τους στο πίσω κάθισμα! Έπειτα μία από αυτές σου κάνει στοματικό έρωτα ενώ η άλλη σου κλέβει το πορτοφόλι.
Με λήστεψαν την περασμένη Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή. Σάββατο και Κυριακή δεν τις βρήκα.
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
Πάρνηθα και λοιπές πληγές...
Θαυμάστε αποτελέσματα...
Θα ανεβάσω ό,τι άλλο βρω σχετικό με τις νέες πυρκαγιές....
Αρθρα 24 και 117 του Συντάγματος
'Αρθρο 24 - (Προστασία του περιβάλλοντος)
**1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέω- ση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
**2. H χωροταξική αναδιάρθρωση της Xώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης.
Oι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει.
4. Nόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται ως οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο, από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από κτίρια της περιοχής αυτής.
5. Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Oι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως νόμος ορίζει.
6. Tα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Kράτος. Nόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.
Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
'Αρθρο 117 - (Αγροτική ιδιοκτησία, δάση, απαλλοτριώσεις, οικιστικές περιοχές)
1. Oι νόμοι που εκδόθηκαν έως την 21.4.1967 κατ' εφαρμογήν του άρθρου 104 του Συντάγματος της 1ης Iανουαρίου 1952, θεωρούνται ότι δεν είναι αντίθετοι προς το παρόν Σύνταγμα και διατηρούνται σε ισχύ.
2. Eπιτρέπεται, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 17, η νομοθετική ρύθμιση και διάλυση αγροληψιών και άλλων εδαφικών βαρών που υφίστανται ακόμη, η εξαγορά από εμφυτευτές της ψιλής κυριότητας εμφυτευτικών κτημάτων, καθώς και η κατάργηση και ρύθμιση ιδιόρρυθμων εμπράγματων σχέσεων.
3. Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.
4. H αναγκαστική απαλλοτρίωση δασών ή δασικών εκτάσεων που ανήκουν σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου επιτρέπεται μόνο υπέρ του Δημοσίου σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 17, για λόγους δημόσιας ωφέλειας? διατηρείται πάντως η μορφή τους αμετάβλητη ως δασική.
5. Oι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που κηρύχθηκαν ή που θα κηρυχθούν εωσότου οι κείμενοι νόμοι για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις προσαρμοστούν στις διατάξεις του Συντάγματος διέπονται από τις διατάξεις που ισχύουν κατά το χρόνο που κηρύσσονται.
6. Oι παράγραφοι 3 και 5 του άρθρου 24 εφαρμόζονται στις οικιστικές περιοχές που αναγνωρίζονται ή αναμορφώνονται αφότου ισχύσουν οι νόμοι που προβλέπονται στις παραγράφους αυτές.
**7. Η ισχύς της αναθεωρημένης διάταξης του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 4 του άρθρου 17 αρχίζει με τη θέση σε ισχύ του σχετικού εκτελεστικού νόμου και πάντως από 1.1.2002.
**1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέω- ση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
**2. H χωροταξική αναδιάρθρωση της Xώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης.
Oι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει.
4. Nόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται ως οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο, από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από κτίρια της περιοχής αυτής.
5. Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Oι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως νόμος ορίζει.
6. Tα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Kράτος. Nόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.
Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
'Αρθρο 117 - (Αγροτική ιδιοκτησία, δάση, απαλλοτριώσεις, οικιστικές περιοχές)
1. Oι νόμοι που εκδόθηκαν έως την 21.4.1967 κατ' εφαρμογήν του άρθρου 104 του Συντάγματος της 1ης Iανουαρίου 1952, θεωρούνται ότι δεν είναι αντίθετοι προς το παρόν Σύνταγμα και διατηρούνται σε ισχύ.
2. Eπιτρέπεται, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 17, η νομοθετική ρύθμιση και διάλυση αγροληψιών και άλλων εδαφικών βαρών που υφίστανται ακόμη, η εξαγορά από εμφυτευτές της ψιλής κυριότητας εμφυτευτικών κτημάτων, καθώς και η κατάργηση και ρύθμιση ιδιόρρυθμων εμπράγματων σχέσεων.
3. Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.
4. H αναγκαστική απαλλοτρίωση δασών ή δασικών εκτάσεων που ανήκουν σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου επιτρέπεται μόνο υπέρ του Δημοσίου σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 17, για λόγους δημόσιας ωφέλειας? διατηρείται πάντως η μορφή τους αμετάβλητη ως δασική.
5. Oι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που κηρύχθηκαν ή που θα κηρυχθούν εωσότου οι κείμενοι νόμοι για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις προσαρμοστούν στις διατάξεις του Συντάγματος διέπονται από τις διατάξεις που ισχύουν κατά το χρόνο που κηρύσσονται.
6. Oι παράγραφοι 3 και 5 του άρθρου 24 εφαρμόζονται στις οικιστικές περιοχές που αναγνωρίζονται ή αναμορφώνονται αφότου ισχύσουν οι νόμοι που προβλέπονται στις παραγράφους αυτές.
**7. Η ισχύς της αναθεωρημένης διάταξης του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 4 του άρθρου 17 αρχίζει με τη θέση σε ισχύ του σχετικού εκτελεστικού νόμου και πάντως από 1.1.2002.
Έτσι...
Γιατί τις περισσότερες (αν όχι όλες) τις φορές, η σταύρωση δεν έχει ανάσταση.
Γιατί οι βίλλες έμειναν στο μεγαλύτερο μέρος τους ανέγγιχτες.
Γιατί τα μοναστήρια στα δάση, έχουν μεγαλύτερη αξία από τις οικίες των κοινών θνητών.
Γιατί οι πολιτικοί κάνουν τα μπάνια τους και δηλώσεις από άλλο πλανήτη.
Γιατί η απαξίωση των θεσμών είναι πολύ της μόδας.
Γιατί πολλοί δημοσιογράφοι, πραγματικά έζησαν και βίωσαν τον ανθρώπινο πόνο.
Γιατί ο άνθρωπος έχει τιμή, η οποία ορίζεται στις δέκα χιλιάδες ευρώ.
Γιατί ξαφνικά βρέθηκε να υπάρχει ένας μεγάλος, αόρατος εχθρός στον οποίο απέναντί είμαστε συντεταγμένοι, ταγοί στο κράτος. Συσπειρωμένοι, για να αντιμετωπίσουμε την απειλή που θα αποκτήσει πρόσωπο και θα βαφτιστεί τρομοκρατία.
Γιατί μας δουλεύουν και τα χάφτουμε.
Γιατί πάντα το λέγαμε πως αν γίνει πόλεμος μέσα σε αυγουστιάτικο Σαββατοκύριακο, θα χάσουμε αμαχητί. Και φυσικά, δεν κάνουμε κάτι προς αποφυγήν του πεπρωμένου.
Γιατί ο κόσμος μας είναι η θέαση του δράματος των άλλων.
Γιατί χάσμε το δάσος, ψάχνωντας το δρόμο που ήταν κλεισμένος από αυθαίρετα οικοδομήματα.
Γιατί ο πρωθυπουργός βγήκε στο γυαλί σα ρομποτάκι, κενός συναισθήματος, να στηλιτεύσει αυτά που το επιτελείο του δρομολόγησε με την προκύρηξη εκλογών, παραλύωντας το κράτος. Λες και δεν ήξεραν τί σημαίνει δημόσιος υπάλληλος εν όψει εκλογών.
Γιατί το χειμώνα θα πλημμυρίσουμε και θα αναρωτιόμαστε το γιατί.
Γιατί είμαστε όλοι μας οι νεκροί που κάηκαν στα δάση και δεν το ξέρουμε όταν κλείνουμε το δρόμο για να κάνουμε χάζι τις φλόγες.
Γιατί πονάω και αγωνιώ και δεν μου λέει κανείς πώς μπορώ να βοηθήσω.
Γιατί δεν θέλω να πονέσω ξανά.
Γιατί μπήκαν φωτιές στα δάση και εμείς "γελούσαμε σαν τα παιδιά, την πρώτη μέρα"
Γιατί δεν σβήσαν οι φωτιές στα δάση.
Γιτί απαιτώ, αυτή η σταύρωση να έχει ανάσταση.
Γιατί οι βίλλες έμειναν στο μεγαλύτερο μέρος τους ανέγγιχτες.
Γιατί τα μοναστήρια στα δάση, έχουν μεγαλύτερη αξία από τις οικίες των κοινών θνητών.
Γιατί οι πολιτικοί κάνουν τα μπάνια τους και δηλώσεις από άλλο πλανήτη.
Γιατί η απαξίωση των θεσμών είναι πολύ της μόδας.
Γιατί πολλοί δημοσιογράφοι, πραγματικά έζησαν και βίωσαν τον ανθρώπινο πόνο.
Γιατί ο άνθρωπος έχει τιμή, η οποία ορίζεται στις δέκα χιλιάδες ευρώ.
Γιατί ξαφνικά βρέθηκε να υπάρχει ένας μεγάλος, αόρατος εχθρός στον οποίο απέναντί είμαστε συντεταγμένοι, ταγοί στο κράτος. Συσπειρωμένοι, για να αντιμετωπίσουμε την απειλή που θα αποκτήσει πρόσωπο και θα βαφτιστεί τρομοκρατία.
Γιατί μας δουλεύουν και τα χάφτουμε.
Γιατί πάντα το λέγαμε πως αν γίνει πόλεμος μέσα σε αυγουστιάτικο Σαββατοκύριακο, θα χάσουμε αμαχητί. Και φυσικά, δεν κάνουμε κάτι προς αποφυγήν του πεπρωμένου.
Γιατί ο κόσμος μας είναι η θέαση του δράματος των άλλων.
Γιατί χάσμε το δάσος, ψάχνωντας το δρόμο που ήταν κλεισμένος από αυθαίρετα οικοδομήματα.
Γιατί ο πρωθυπουργός βγήκε στο γυαλί σα ρομποτάκι, κενός συναισθήματος, να στηλιτεύσει αυτά που το επιτελείο του δρομολόγησε με την προκύρηξη εκλογών, παραλύωντας το κράτος. Λες και δεν ήξεραν τί σημαίνει δημόσιος υπάλληλος εν όψει εκλογών.
Γιατί το χειμώνα θα πλημμυρίσουμε και θα αναρωτιόμαστε το γιατί.
Γιατί είμαστε όλοι μας οι νεκροί που κάηκαν στα δάση και δεν το ξέρουμε όταν κλείνουμε το δρόμο για να κάνουμε χάζι τις φλόγες.
Γιατί πονάω και αγωνιώ και δεν μου λέει κανείς πώς μπορώ να βοηθήσω.
Γιατί δεν θέλω να πονέσω ξανά.
Γιατί μπήκαν φωτιές στα δάση και εμείς "γελούσαμε σαν τα παιδιά, την πρώτη μέρα"
Γιατί δεν σβήσαν οι φωτιές στα δάση.
Γιτί απαιτώ, αυτή η σταύρωση να έχει ανάσταση.
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007
Εμετικά παράξενος ο κόσμος μας ετούτος
Υπό την επήρρεια βαρειάς δόσης εργασίας, γράφω το κειμενάκι ετούτο. Αντιπαρέρχομαι τα συναισθήματα φυγής, απόδρασης και αποδήμησης και τις ανοδικές διαθέσεις του περιεχόμενου του στομάχου μου όταν ακούω ή βλέπω το αφεντικό και γράφω. Χωρίς όμως σκοπό να πω κάτι ή για κάτι.
Είμαι διαφορετικός από τους άλλους; Ναι. Όλοι είμαστε διαφορετικοί. άλλοι κλαίνε με το δάσος και άλλοι με τα ζωάκια που κάηκαν. Άλλος θρηνεί το σπίτι του, τους κόπους του. Εγώ δεν κλαίω. Μπορώ να πω πως βαρέθηκα να τα ακούω. Ρουτίνιασα. Αυτή η καθημερινή ενασχόληση όλων με διακοπές, πυρκαγιές, σεισμούς. εκλογές και λοιπές καταστροφές έγινε στίγμα στην πρωινή μου λιακάδα.
Αυτά και κάτι μικροτσούτσουνοι, κομπλεξικοί, αγάμητοι, ανοργασμικοί λακέδες του περίγυρού μου. Εγώ φταίω ρε μάστορα που γεννήθηκες καρμίρης;
Γκρίνια πρωινή. Μας βάζουν ερκοντίσιον στο γραφείο και το τρυπάνι μου θυμίζει τη γλυκιά φωνούλα του αφεντικού. Μας βάζουν ερκοντίσιον σε ένα γραφείο ημιορόφου με παράθυρο 0,50Χ1,50 σε κλειστό ακάλυπτο. Περάσαμε ένα καλοκαίρι μέσα σε ένα γραφείο χωρίς ερκοντίσιον και τέσσερεις υπολογιστές να δουλεύουν. Ψήναμε κουλουράκια στα γραφεία επάνω. Μέση θερμοκρασία οι 35 βαθμοί. Μέση ανεκτικότητα υπό του μηδενός.
Θα μου πεις: "Κι αν ήσουν οικοδόμος ρε μεγάλε;" Έλα που δεν είμαι. Ζω σε ένα δικό μου κόσμο και επάγγελμα. Δε συγκρίνω. Γκρινιάζω. Υπάρχουν και χειρότερα, δε λέω. Είναι όμως αλλού και το αλλού δε βλέπει το δικό μου. Δεν υπάρχει συλλογική συνείδηση απ' όσο ξέρω. Άρα μουρμουρίζω τα δικά μου σε ενεστώτα, πρώτο πρόσωπο. Εξάλλου, ούτε τρόλλεϊ είμαι. Τί να κάνω; Να βάλω τα δάχτυλα στη μπρίζα, φορτωμένος με γριές, χοντρούς και κλανιάρηδες για να το καταλάβω τί τραβάει;
Σκατά. Ωραία λέξη. Σου γεμίζει το στόμα. Το πρόβλημα έρχεται όταν σου γεμίζει τη ζωή.
Να δω τί θα πρωτοκάνω όταν έρθει η μέρα του Αγίου Πούτσου.
Το χειμώνα να δω πως θα κρατήσω τον Κουστώ έξω από το σπίτι. Θα μου κατσικωθεί ο μαλάκας για υποβρύχια γυρίσματα. Βλέπεις έχει ολίγη υγρασία.
Πέρασε κι ο δεκαπενταύγουστος. Ημέρα θρησκευτικής ευλάβιας. ΟΛΟΙ ξεχύθηκαν στις εκκλησιές και τα μοναστήρια, αυξάνωντας τα εισοδήματα των πιστέμπορων. Και μετά, κοψίδια. Και καθ' όλη τη διάρκεια. παστωμένοι σα σαρδέλλες έψαλλαν τον ύμνο της Παναγίας της γαμωσταυρούσας.
Γέμισαν οι παραλίες εσωτερικό τουρισμό με ταπεράκια, ρακέτες και σαγιονάρες. Όλα υπό τον ρυθμικό ήχο "πατς - πατς". Τα χειλάκια, τα ρακετάκια, τα πασουμάκια όλα "πατς - πατς". Το κίνημα του Έλλην πατς-ά.
Αν ποτέ γίνει πόλεμος δεκαπενταύγουστο, καλύτερα να κάνουμε μπάνιο γιατί θα μας γαμήσουν.
Δεν θέλω άλλο να βλέπω τηλεόραση γεμάτη πολιτικούς και πολιτικάντηδες. Θέλω να βλέπω τηλεόραση γεμάτη Στρουμφάκια. Αυτά τουλάχιστον είναι περήφανα για τις πούτσες μπλε που έχουν.
Είμαστε κοντά έντεκα εκατομμύρια. Σε μια χώρα με χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής. Εκατοντάδες νησιά. Κι όμως, στοιβαζόμαστε όλοι σε πολύ συγκεκριμένες. Σαν τους θαλάσσιους ελέφαντες σε περίοδο αναπαραγωγής. Φώκιες, το κουβαδάκι σας και σ' άλλη παραλία.
Ψωλάρω, άρα υπάρχω. Το ψώλινγκ είναι μια μορφή φιλοσοφικής επαγρύπνησης. Βλέπε Ηράκλειτο, Πυθαγόρα και άλλους αρχαίους. Οι δουλάρες στα χωράφια και αυτοί παίζαν τη μούσα τους. Μήπως έχετε άλλη άποχη; Ε, τότε να πάτε να γαμηθείτε. Ρητορική ερώτηση ήταν.
"Καλημέρα σας, τηλεφωνώ εκ μέρους της εταιρείας δημοσκοπήσεων Tapairnoumehondra και θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις. Έχετε πέντε λεπτά;"
"ΔΓ/ΔΑ"
"Ορίστε;"
"ΔΓ/ΔΑ, καλή μου. Τί δεν κατάλαβες; όπου ερώτηση, βάλε απάντηση ΔΓ/ΔΑ"
"Δηλαδή σε όλες τις ερωτήσεις που πρόκειτε να σας κάνω, θα απαντήσετε Δε Γνωρίζω / Δεν απαντώ;"
"Όχι."
"Τότε;"
"Δε Γαμιέστε / Δεν Απαντώ. Κοίτα, μην το πάρεις προσωπικά. Οι απόψεις μου δεν μπαίνουν στο ερωτηματολόγιό σου οπότε, άστο καλύτερα."
"Μάλιστα..."
"Καλή σου μέρα. Σε αφήνω γιατί έχω το μουσακά στο κρεββάτι και το μωρό στο φούρνο. Φιλάκια σου."
Φιλάκια μου, με αγαπώ κι ας φτύνω.
Είμαι διαφορετικός από τους άλλους; Ναι. Όλοι είμαστε διαφορετικοί. άλλοι κλαίνε με το δάσος και άλλοι με τα ζωάκια που κάηκαν. Άλλος θρηνεί το σπίτι του, τους κόπους του. Εγώ δεν κλαίω. Μπορώ να πω πως βαρέθηκα να τα ακούω. Ρουτίνιασα. Αυτή η καθημερινή ενασχόληση όλων με διακοπές, πυρκαγιές, σεισμούς. εκλογές και λοιπές καταστροφές έγινε στίγμα στην πρωινή μου λιακάδα.
Αυτά και κάτι μικροτσούτσουνοι, κομπλεξικοί, αγάμητοι, ανοργασμικοί λακέδες του περίγυρού μου. Εγώ φταίω ρε μάστορα που γεννήθηκες καρμίρης;
Γκρίνια πρωινή. Μας βάζουν ερκοντίσιον στο γραφείο και το τρυπάνι μου θυμίζει τη γλυκιά φωνούλα του αφεντικού. Μας βάζουν ερκοντίσιον σε ένα γραφείο ημιορόφου με παράθυρο 0,50Χ1,50 σε κλειστό ακάλυπτο. Περάσαμε ένα καλοκαίρι μέσα σε ένα γραφείο χωρίς ερκοντίσιον και τέσσερεις υπολογιστές να δουλεύουν. Ψήναμε κουλουράκια στα γραφεία επάνω. Μέση θερμοκρασία οι 35 βαθμοί. Μέση ανεκτικότητα υπό του μηδενός.
Θα μου πεις: "Κι αν ήσουν οικοδόμος ρε μεγάλε;" Έλα που δεν είμαι. Ζω σε ένα δικό μου κόσμο και επάγγελμα. Δε συγκρίνω. Γκρινιάζω. Υπάρχουν και χειρότερα, δε λέω. Είναι όμως αλλού και το αλλού δε βλέπει το δικό μου. Δεν υπάρχει συλλογική συνείδηση απ' όσο ξέρω. Άρα μουρμουρίζω τα δικά μου σε ενεστώτα, πρώτο πρόσωπο. Εξάλλου, ούτε τρόλλεϊ είμαι. Τί να κάνω; Να βάλω τα δάχτυλα στη μπρίζα, φορτωμένος με γριές, χοντρούς και κλανιάρηδες για να το καταλάβω τί τραβάει;
Σκατά. Ωραία λέξη. Σου γεμίζει το στόμα. Το πρόβλημα έρχεται όταν σου γεμίζει τη ζωή.
Να δω τί θα πρωτοκάνω όταν έρθει η μέρα του Αγίου Πούτσου.
Το χειμώνα να δω πως θα κρατήσω τον Κουστώ έξω από το σπίτι. Θα μου κατσικωθεί ο μαλάκας για υποβρύχια γυρίσματα. Βλέπεις έχει ολίγη υγρασία.
Πέρασε κι ο δεκαπενταύγουστος. Ημέρα θρησκευτικής ευλάβιας. ΟΛΟΙ ξεχύθηκαν στις εκκλησιές και τα μοναστήρια, αυξάνωντας τα εισοδήματα των πιστέμπορων. Και μετά, κοψίδια. Και καθ' όλη τη διάρκεια. παστωμένοι σα σαρδέλλες έψαλλαν τον ύμνο της Παναγίας της γαμωσταυρούσας.
Γέμισαν οι παραλίες εσωτερικό τουρισμό με ταπεράκια, ρακέτες και σαγιονάρες. Όλα υπό τον ρυθμικό ήχο "πατς - πατς". Τα χειλάκια, τα ρακετάκια, τα πασουμάκια όλα "πατς - πατς". Το κίνημα του Έλλην πατς-ά.
Αν ποτέ γίνει πόλεμος δεκαπενταύγουστο, καλύτερα να κάνουμε μπάνιο γιατί θα μας γαμήσουν.
Δεν θέλω άλλο να βλέπω τηλεόραση γεμάτη πολιτικούς και πολιτικάντηδες. Θέλω να βλέπω τηλεόραση γεμάτη Στρουμφάκια. Αυτά τουλάχιστον είναι περήφανα για τις πούτσες μπλε που έχουν.
Είμαστε κοντά έντεκα εκατομμύρια. Σε μια χώρα με χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής. Εκατοντάδες νησιά. Κι όμως, στοιβαζόμαστε όλοι σε πολύ συγκεκριμένες. Σαν τους θαλάσσιους ελέφαντες σε περίοδο αναπαραγωγής. Φώκιες, το κουβαδάκι σας και σ' άλλη παραλία.
Ψωλάρω, άρα υπάρχω. Το ψώλινγκ είναι μια μορφή φιλοσοφικής επαγρύπνησης. Βλέπε Ηράκλειτο, Πυθαγόρα και άλλους αρχαίους. Οι δουλάρες στα χωράφια και αυτοί παίζαν τη μούσα τους. Μήπως έχετε άλλη άποχη; Ε, τότε να πάτε να γαμηθείτε. Ρητορική ερώτηση ήταν.
"Καλημέρα σας, τηλεφωνώ εκ μέρους της εταιρείας δημοσκοπήσεων Tapairnoumehondra και θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις. Έχετε πέντε λεπτά;"
"ΔΓ/ΔΑ"
"Ορίστε;"
"ΔΓ/ΔΑ, καλή μου. Τί δεν κατάλαβες; όπου ερώτηση, βάλε απάντηση ΔΓ/ΔΑ"
"Δηλαδή σε όλες τις ερωτήσεις που πρόκειτε να σας κάνω, θα απαντήσετε Δε Γνωρίζω / Δεν απαντώ;"
"Όχι."
"Τότε;"
"Δε Γαμιέστε / Δεν Απαντώ. Κοίτα, μην το πάρεις προσωπικά. Οι απόψεις μου δεν μπαίνουν στο ερωτηματολόγιό σου οπότε, άστο καλύτερα."
"Μάλιστα..."
"Καλή σου μέρα. Σε αφήνω γιατί έχω το μουσακά στο κρεββάτι και το μωρό στο φούρνο. Φιλάκια σου."
Φιλάκια μου, με αγαπώ κι ας φτύνω.
Παρασκευή 10 Αυγούστου 2007
Ξημερώνει και βραδυάζει...
Πάντα ένοχος και απών στην καταδίκη. Επιφανής ήρωας στις χαμένες φαντασιώσεις και απρόσωπο μέρος του συνόλου, νοσταλγώντας την προσωπική δόξα και τις δάφνες που με στεφάνωνες. Ματαιότητα και ματαιοδοξία η προσμονή και τα βήματα προς την απουσία σου. Αφήνιασα με τα εγωιστικά παιχνίδια της κρήνης με το κεφάλι λιονταριού που με έκανε να νομίζω ότι κοιτάω καθρέφτη. Ήπια από το νερό της και λούστηκα με αυτό μα τα νύχια και η λεοντή δεν φύτρωσαν ποτέ. Κι εσύ περίμενες σα μητέρα κι ερωμένη.
Απολογούμαι; Όχι. Συνοψίζω. Ανακεφαλαιώνω μια ζωή που θα λήξει μακρυά από την καρδιά της. Στη χάρισα και την κράτησες. Εγώ κράτησα τη δική σου. Θέλω να την πάρεις πίσω και να ζήσεις με δύο. Δική μου πια δεν έχω. Τα πνιγμένα δάκρυα θα κλείσουν για πάντα το κενό.
Πως θα ζήσουμε έτσι; Πως θα πεθάνουμε μαζί μια νύχτα κάτω από το φεγγάρι, με τον Μπετόβεν να υμνεί το σεληνόφως; Τον Μπαχ να καλοσορίζει τη βροχή με ένα μινόρε αντάτζιο; Με τους στίχους που αγαπήσαμε να βγαίνουν υγροί από τα χείλη που μόλις φιλήθηκαν; Τα σώματά μας να αχνίζουν τον έρωτα στην τελευταία τους πράξη;
Όλο ερωτήσεις. Πως είσαι και τί κάνεις; Απλές κουβέντες που κρύβουν τις πραγματικές. Μάσκες στην όψη που έχω καιρό να δω στον πρωινό μου ξύπνιο. Το παραπέτασμα με έκρυψε πια ολόκληρο και περιμένω μια φωτιά να κάψει όλο το σπίτι.
Δε ζητώ τη λύτρωση μα ο έρωτας και η αγάπη - πόσο θα ήθελα να σου χαΐδευα μαζί τους το πρόσωπο και τα βαθειά σου μάτια.
Κάποιος ρώτησε: Τί ποιό ρομαντικό από το να πεθάνεις στο φως του φεγγαριού; Και ποτέ δεν του απάντησα, πως είναι ευχή και ευλογία ποτέ να μην πεθάνεις μόνος.
Έρχεται το πρωινό. Άλλο ένα βήμα και η ζωή απλώνει το χέρι της στη ζητιανιά δυσεξαργύρωτης ελπίδας.
Τόσο πολύ, τόσο βαθειά σε αγαπώ που η θάλασσα πλυμμιρίζει δελφίνια στο κάθε μου κοίταγμα. Μια μέρα θα πάω μαζί τους για να σε βρω.
Απολογούμαι; Όχι. Συνοψίζω. Ανακεφαλαιώνω μια ζωή που θα λήξει μακρυά από την καρδιά της. Στη χάρισα και την κράτησες. Εγώ κράτησα τη δική σου. Θέλω να την πάρεις πίσω και να ζήσεις με δύο. Δική μου πια δεν έχω. Τα πνιγμένα δάκρυα θα κλείσουν για πάντα το κενό.
Πως θα ζήσουμε έτσι; Πως θα πεθάνουμε μαζί μια νύχτα κάτω από το φεγγάρι, με τον Μπετόβεν να υμνεί το σεληνόφως; Τον Μπαχ να καλοσορίζει τη βροχή με ένα μινόρε αντάτζιο; Με τους στίχους που αγαπήσαμε να βγαίνουν υγροί από τα χείλη που μόλις φιλήθηκαν; Τα σώματά μας να αχνίζουν τον έρωτα στην τελευταία τους πράξη;
Όλο ερωτήσεις. Πως είσαι και τί κάνεις; Απλές κουβέντες που κρύβουν τις πραγματικές. Μάσκες στην όψη που έχω καιρό να δω στον πρωινό μου ξύπνιο. Το παραπέτασμα με έκρυψε πια ολόκληρο και περιμένω μια φωτιά να κάψει όλο το σπίτι.
Δε ζητώ τη λύτρωση μα ο έρωτας και η αγάπη - πόσο θα ήθελα να σου χαΐδευα μαζί τους το πρόσωπο και τα βαθειά σου μάτια.
Κάποιος ρώτησε: Τί ποιό ρομαντικό από το να πεθάνεις στο φως του φεγγαριού; Και ποτέ δεν του απάντησα, πως είναι ευχή και ευλογία ποτέ να μην πεθάνεις μόνος.
Έρχεται το πρωινό. Άλλο ένα βήμα και η ζωή απλώνει το χέρι της στη ζητιανιά δυσεξαργύρωτης ελπίδας.
Τόσο πολύ, τόσο βαθειά σε αγαπώ που η θάλασσα πλυμμιρίζει δελφίνια στο κάθε μου κοίταγμα. Μια μέρα θα πάω μαζί τους για να σε βρω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
