Α, ναι, ε; Δεν υπάρχει; Και όταν ξανασυναντάς κάποιον μετά από XYZ χρόνια και αδιευκρίνιστες συνθήκες, πως το λές; Πετρωμένο; Κισμέτ; Βίοι παράλληλοι; Μήτσο; Το βάζεις κάτω από κάποια ταμπέλα γενικότερη ή όχι; Θα με ενδιέφερε η άποψή σου πάνω σε γνωστά και αδιευκρίνιστα θέματα.
Ο σολωμός, κτηνοβάτης γαρ, επιφυλάσσεται ως προς την από μέρους του κτηνοβασία αιγοπροβάτων ως δη να εισέλθει με πρώτιστα την κεφαλήν του, διακυβεύοντας ως ούτω ειπείν την σωματικήν του ακεραιότητα. Δια ταύτα, αποφασίζει και διατάσσει, ενεργόντας κατά την φίλια προς αυτόν τακτική, την παύση της κτηνοβασίας και την έναρξη της μεταμορφώσεος αυτού εις τον ιχθύα κοινός αναφερόμενον και ως "Λούτσον", προσδοκώντας την μεταβατική αυτήν φάση σαν χρυσαλίδα για το τελικό στάδιο της αναγέννησης σε προσφιλές στον ανδρικό πληθυσμό παίγνιο και αντικείμενο αναφοράς και προσμέτρησης. Η τελική φάση, θα συντελέσει τα μάλλα στην διατήρηση της ακεραιότητάς του, δυνάμενος πλέον να κτηνοβατεί ασυστόλως κατά το δοκούν.
Αδικημένος από τη μοίρα, ο Ροδάμανθυς επέλεξε ως τελική του κατοικία το μαύρο χώμα. Συγκεκριμένα μαύρο διότι είναι κλασσικό χρωματάκι και ταιριάζει με όλα. Επίσης, υποδηλώνει τη μαύρη μιζέρια του, τη μαύρη του τύχη,
τη μαύρη ώρα και στιγμή που βγήκε εις την πλάση και ο Θεός του φώναξε "στα μούτρα σ' έχω κλάσει".
Αφού βολεύτηκε λοιπόν και άναψε και τζάκι, ένα μικρό, την πόρτα του εχτύπησε, γυφτάκι.
"Δώσε μου μπάρμπα κόλυβα να φάω και να πορίσω, γιατί στο μνήμα είμ' έτοιμος να χιλιοκατουρήσω"
Αντί λοιπόν τα κόλυβα να δώσει (που 'χε τόσα), μάγκας το έπαιξε ο πρότεινος και εως τώρα κλώσσα.
"Φύγε από το μνήμα μου ζήτουλα, παλιογύφτο και το μακρύ μου ρόπαλο σκύψε και μυριογλύφτο"
Όπως καταλαβαίνετε, μέχρι να βγει απ' τη λάκα, το πιτσιρίκι έκανε ψιλά-χοντρά στην πλάκα. Και σαν εβγήκε ο νέος μας, τον έπιασε ένα κλάμα, που και στο θάνατο ήσυχο δεν τον αφήνει η Λάμια.
Τα δάκρυα αναμίχθηκαν με τα της πλάκας τσίσα, τα χώματα και τις χοντρές κουράδες που με λύσσα καθάριζε ο νέος μας με τόση αγωνία. Το θαύμα τότε έγινε κι εκει σε μια γωνία, δημιουργήθηκα κι εγώ, όμορφος, ψιλιασμένος. Μα συγχωράτε με ήμουνα λιγάκι ...λερωμένος
4 σχόλια:
Διονύσιος ή ποταμίσιος;
Δεν υπάρχει μοίρα.
Λέω εγώ τώρα, θα ήταν γαμάτο να μπορείς να πεις: "Ήταν η μοίρα του κύριε Δικαστά να πάει από το τσεκούρι μου."
Βέβαια θα εισέπραττες την πληρωμένη απάντηση: "Να σου πω τη μοίρα σου παλικάρι μου"
Α, ναι, ε; Δεν υπάρχει; Και όταν ξανασυναντάς κάποιον μετά από XYZ χρόνια και αδιευκρίνιστες συνθήκες, πως το λές; Πετρωμένο; Κισμέτ; Βίοι παράλληλοι; Μήτσο; Το βάζεις κάτω από κάποια ταμπέλα γενικότερη ή όχι;
Θα με ενδιέφερε η άποψή σου πάνω σε γνωστά και αδιευκρίνιστα θέματα.
Ο φιλικός κτηνοβάτης της στάνης σας.
Παπαρούλη μου συνειδητοποιείς ότι από την αποδώθε πλευρά της πολυετούς διακοπής βρίσκονται πλέον περισσότερα χρόνια;
Σε σχέση με τις σπόντες του κοσμικού μπιλιάρδου (και μόνο την προκειμένη) πρέπει να γραφεί βιβλίο και να πιωθούν πολλά άλλα. Καλύτερα από κοντά.
Παρεμπιπτόντως, ο σολομός μπορεί να εκληφθεί εξ' ορισμού ως κτηνοβάτης.
E, ρε Μάλλια που σου (και κου) πρέπουν...
Ο σολωμός, κτηνοβάτης γαρ, επιφυλάσσεται ως προς την από μέρους του κτηνοβασία αιγοπροβάτων ως δη να εισέλθει με πρώτιστα την κεφαλήν του, διακυβεύοντας ως ούτω ειπείν την σωματικήν του ακεραιότητα. Δια ταύτα, αποφασίζει και διατάσσει, ενεργόντας κατά την φίλια προς αυτόν τακτική, την παύση της κτηνοβασίας και την έναρξη της μεταμορφώσεος αυτού εις τον ιχθύα κοινός αναφερόμενον και ως "Λούτσον", προσδοκώντας την μεταβατική αυτήν φάση σαν χρυσαλίδα για το τελικό στάδιο της αναγέννησης σε προσφιλές στον ανδρικό πληθυσμό παίγνιο και αντικείμενο αναφοράς και προσμέτρησης. Η τελική φάση, θα συντελέσει τα μάλλα στην διατήρηση της ακεραιότητάς του, δυνάμενος πλέον να κτηνοβατεί ασυστόλως κατά το δοκούν.
Δημοσίευση σχολίου