Οι ακτιβιστές του (b)Λόγκου

Κάποτε ήταν ένας (b)Λόγκος, ένας ιδανικός και ιδεαλιστικός τόπος στην Ουτοπία που χάριν συντομίας θα τον γράφω ως Μπλόγκο. Είμαι βλέπετε τεμπελάκος - έτσι με αποκαλούσε ένας καθηγητής μου - και βαριέμαι να πατάω το shift+9 για να βάζω τις παρενθέσεις.
Στον Μπλόγκο λοιπόν, ζούσαν οι ιδανικοί πολίτες, με ιδεώδη αγωνιστικά: Οι Μπλόγιοι. Εκ του (b)Λόγιοι. Τόσο ιδανικοί και δημοκράτες που όλος ο υπαρκτός, πέραν της Ουτοπίας κόσμος, τους θεωρούσε Θεούς και Δαίμονες. Ναι, ναι! Και τα δύο μαζί. Αναλόγως αν ήσουν μαζί τους ή με τους άλλους. Τους Βαρβάρους.

Οι Μπλόγιοι, τύρβαζαν με παρισσεία πολλή και περιαυτολογούσαν, διαφωνούσαν, συμμαχούσαν και ευδοκιμούσαν με τόσο διαφορετικό τρόπο από τον υπόλοιπο υπαρκτό κόσμο: Έγραφαν και κατέγραφαν. Δημοσίως και αδιακρίτως. Κάτι σαν τον Ευαγγελάτο ή τον Τριανταφυλλόπουλο, στο πιο εξιδανικευμένο. Χωρίς διάλλειμα για διαφημίσεις.

Μια αποφράδα μέρα όμως, ένας κακός Δράκος, ήρθε στην υπαρκτή Ελλάδα, την έξω από τον Μπλόγκο και κατέκαψε ζώα, πουλιά, ανθρώπους, δάση, ρουμάνια, λαγκάδια, σπίτια, αυτοκίνητα και λοιπά υλικά αγαθά και έμψυχα. Οι πολίτες του Μπλόγκου, ανέλαβαν δράση ως γνήσιοι ακτιβιστές. Έκαναν... και τί δεν έκαναν. Εξόρκισαν το Δράκο με μαζικές λιτανείες, κατακεραύνωσαν τους πολιτικούς με λόγια σκληρά, έσπειραν, φύτεψαν, άνοιξαν τον κρουνό της λογοδιάρροιας και έπνιξαν τα κακώς κείμενα επί χάρτου. Τόσο δραστικοί που μετά από μερικές εβδομάδες, ο Δράκος βαρέθηκε κι έφυγε. Δεν έβλεπε μπροστά του από τη νύστα. Είχε όμως αποτέλεσμα. Οι συμμορίες που φέραν το Δράκο, κρύφτηκαν πίσω από τα χαρτιά της γραφειοκρατείας τους για τα καλά. Δεν ξαναεμφανίστηκε ως σήμερα το όνομά τους. Ψέλλισαν ορισμένοι κακές λέξεις όπως "Ιώνια οδός" αλλά αποσωβήθησαν. Ευτυχώς! Τί θα κάναμε χωρίς τους Βαρβάρους;

Σήμερα, περήφανοι οι κάτοικοι του Μπλόγκου, στέκουν ορθοί στις επάλξεις. Περιμένουν τα θύματα από τις πλυμμήρες για να να ξεσηκωθούν ξανά και με ομπρέλλες ορθάνοιχτες και μαύρα τζάκετ να ξεχυθούν στους δρόμους φωνάζωντας! Περήφανοι που η φωτιά του Δράκου έσβησε τουλάχιστον δέκα ώρες πριν την προγραμματισμένη λήξη της. Περήφανοι που τα νομοσχέδια για αποχαρακτηρισμούς των καμμένων περιοχών πέρασαν στο 99% και όχι στο σύνολό τους. Περήφανοι που η υπαρκτή χώρα μας, περήφανα δεν υπέγραψε το σύμφωνο της Ε.Ε. για την άμεση αναδάσωση όλων των καμμένων περιοχών. Περήφανοι γιατί τις συγκεντρώσεις τους τις έδειξε η TV. Ναι μαμά, ήμουν κι εγώ εκεί! Θα το πω και στα εγγόνια σου. Περήφανοι που ο ακτιβισμός τους είναι δέκα καυστικές αράδες και τίποτα παραπάνω. Έπεα πτερόεντα!

- "Και ο Μπλόγκος είναι εδώ, ενωμένος δυνατός"
- "Μπλόγιοι ενωμένοι, ποτέ ξανά καμμένοι. Μπλόγιοι ενωμένοι, τώρα πλυμμηρισμένοι"
- "Του Μπλόγκου τα καμώματα, τα βλέπει η Χούντα και γελά"

Ποιά Χούντα, ε; Τί να απαντήσω... Μάλλον αυτή που ο ακτιβισμός άπό οθόνης ορμώμενος δεν μας αφήνει να δούμε. Λέγεται και "off screen κόσμος" ή εν συντομία "κόσμος" αυτό που περιβάλλει την οθόνη μας. Α, ναι, νάτος. Εδώ είναι. Και κρύβει Δράκους πολλούς,

Θα δράσω αποτελεσματικά. Τί σκατά ακτιβιστής είμαι. Πάω να φέρω τη μυγοσκοτώστρα. Να την έχω δίπλα στι Πισί μου βρε αδερφέ. Τεντώνομαι που τεντώνομαι για να πιάσει το ρημάδι το τηλεκοντρόλ. Μη σηκώνομαι κιόλας.