Άνρθωπος. Κοιτάζει επάνω. Ο σκοπός του είναι η άνοδος, η ανάληψη.
Να πετάξει; Να φτάσει κάπου - πάντως - εκεί επάνω.
Kόλαση, Τάρταρα, η πτώση των αγγέλων, όλα τα δεινά έρχονται από κάτω.
Είναι η τάση της αλυσίδας που δεσμεύει τον Προμηθέα. Η δύναμη του χεριού απέναντι από την δύναμη της σκέψης. Οι ιδέες αναδύονται από τον νου, το χέρι χτυπάει από το επίπεδό του και κάτω.
Η τηλεόραση, στο ύψος των ματιών, απέναντι στο νέο κοινονικό παρατηρητήριο: τον καναπέ.
Η αφόρητη δυσωδία του βόρβορου, κάτω από τα πόδια μας. Η φευγαλέα λάμψη ενός αεροπλάνου απέναντι στον ήλιο μας πάει μακρυά με τη σκέψη πως είμαστε εκεί μέσα. Φεύγουμε.
Πάμε γι' άλλες δόξες, αναζητώντας ένα καλύτερο σήμερα και αύριο. Όμως το χθες μέσα μας παραμένει σαν το φαγητό στο άντερο. Αναζητά διέξοδο να μας σκατώσει το παρόν. Και θα το κάνει. Δεν γίνεται να μην φας, όπως δεν γίνεται να μην έχεις παρελθόν. Και τούμπαλιν.
Άρα; Τίποτα; Μηδέν;
έχω την απάντηση για εμένα. Θα την θυμάμαι αύριο όμως; Να την γράψω εδώ; Ανούσιο. Αύριο θα είναι μια νέα μέρα και η απάντηση θα έχει χάσει το νόημά της.
Ίσως όμως να μου θυμίζει ποιός ήμουν πριν εικοσιτέσσερεις ώρες. Γιατί να θυμάμαι; Αυτός που είμαι σήμερα έχει σημασία.
Τίποτα δεν είναι μάταιο. Όλα συνεισφέρουν στην αποξένωσή μου από τον βόθρο.
"Ανιστορώ και χαίρουμε, θυμούμε και δακρύζω".
Καλημέρα. Πόσο διαφορετικός θα ήταν αυτός ο κόσμος αν αυτή η ευχή γινόταν κατανοητή και πραγματική. Αυτή η τόσο ευτελής κουβέντα πραγματικά θα άλλαζε τη ζωή μας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καθόλου πλεονάζοντες. Λίγο φευγάτοι ίσως. Κάποιες φορές η περίσσεια διύλιση του κόνωπος είναι αδιέξοδο.
Οι μικρές ή μεγαλύτερες ελπίδες και φόβοι μας σπρώχνουν στη ζωή. Σαν τα τυριά και τις γάτες.
Ελευθερία καμία, αλλά τουλάχιστον ζωή. Μετά, ίσως σκοτώσουμε τις γάτες κι αρχίσουμε απεργία πείνας.
Μπορεί και σκέψης.
Τα αδιέξοδα έχουν τοίχους, οι τοίχοι σκαρφαλώνοτναι. Η ζωή μπορεί να είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα αλλά η κληρονομικότητα του θανάτου σε κόβει πάνω στο καλύτερο. Όταν πλέον έχεις σκαρφαλώσει στους Δίδυμους Πύργους, ταράτσα, από το πίσω σοκάκι, ένα πρωί στις εννιά του Σεπτέμβρη.
Όσο για τα τυριά, έχουν τρύπες και οι γάτες έχουν ψύλλους.
Η Ελευθερία και η Ελπίδα παντεύτηκαν με λεσβιακό γάμο στο Αμστερνταμ και για τον λόγο αυτό δεν θα τις ξαναβρούμε διαθέσιμες.
Η απεργία πείνας δεν είναι εφικτή όταν η παγκόσμια, γενική έως καθολική απεργία σκέψης δεν της αφήνει στόχους και σκοπό.
Για τις βλέψεις σου να σκοτώσουμε τις γάτες σε έχω ήδη καταγγείλει στο blog της ΜπεΜπε (Μπριτζίτ Μπαρντό). Θα σου στείλει email με φωτο ένα παιδάκι από το Κονγκό να δίνει το τελευταίο ποτήρι γάλα της ζωής του σε ένα γατάκι. Μετά, οι "αντιστασιακοί" στρατιώτες του επίδοξου δικτάτορα, του κόψανε το κεφάλι και πήραν το γατάκι για μασκότ.
Θα συνάδω με τον Λούις (Άρμστρονγκ) το "What a wonderfull world" σαν προσευχή το βράδυ.
Ελάτε για Παραθερισμό στον Μελιγαλά,
Ο Ταγματασφαλίτης της γειτονιάς σας
Δημοσίευση σχολίου