Μετά τον αυνανισμό... (and the worms ate into his brain)

...με πιάνουν κάτι ψιλοκρίσεις ταυτότητας και ιδεολογικών νεκρολογιών. Ποιός είμαι και τί ήθελα να γίνω. Θυμάμαι τα παλιά, τα περαμένα, τα ανέφικτα. Αει στο διάολο. Με τόσα ψυχολογικά θα κόψω και τη μαλακία στο τέλος...

Αντιδρούσα κάποτε στο κατεστημένο...


Πέταγα ανάμεσα στ'αστέρια...


Μάθαινα ιστορία...


Μάθαινα για τα ιδανικά και τα πρότυπα...


Μάθαινα να φωνάζω...


Μάθαινα γεωγραφία...


Αναρωτιόμουν αν υπάρχει κάτι "εκεί πάνω"...


Τελικά αποφάσισα πως η θρησκεία είναι κάτι το προσωπικό...


Και τρόμαζα τον εαυτό μου τα βράδια...


Αλλά τελικά αποφάσισα πως καλύτερα να τους φας πριν σε φάνε...


Κι αν αποτύχεις, δε γαμιέται. Το πολύ πολύ...


Βρήκα και το όνομα και τη γενέτειρά μου...


Και μετά τους αυτοπροσδιορισμούς μου... Πως κατάντησα έτσι, ρε πούστη μου...


Πως κατάντησα...


Υπάρχει Ελπίδα (;)...